«مؤسّسات بهائی با کسب تجربه... بیش از پیش مهارت پیدا می‌کنند تا از یک سو ابتکارات مناسب را تشویق، یاری و هدایت مشفقانه نموده و به آنها منابع اختصاص دهند و از سوی دیگر به مشورت آزادانه و هماهنگ در میان خود و با مردمی که به آنان خدمت می کنند بپردازند و قوای فردی و جمعی را در مسیر تحوّل اجتماع جهت بخشند.» (ترجمه به مضمون)

— بیت ‌العدل ‌اعظم

رشد تدریجی ساختارهای اداری جامعۀ بهائی و بهبود فرآیندهای مرتبط با آن حوزه‌هایی هستند که از آغاز پیدایش آئین بهائی مورد توجّه بسیار قرار گرفته‌اند. این موضوع در بخش نظم اداری بهائی در قسمت «آنچه بهائیان اعتقاد دارند» با جزئیات بیشتری مطرح می‌گردد.

قوایی که بهائیان صرف تقویت توان‌مندی مؤسّسات خود می‌نمایند و دقّت و توجّهی که به تکامل و توسعۀ فرآیندها و ساختارهای اداری مبذول می‌دارند، صرفاً با انگیزۀ افزایش کارآیی جامعۀ بهائی در ادارۀ امور خود صورت نمی‌گیرد. بهائیان این رشد و توسعه را مشارکتی ضروری در تکامل الگوی نظم اجتماعی نوینی می‌دانند که توسط حضرت بهاءالله ترسیم گردیده است؛ مشارکت در شیوه‌های جدیدی که از طریق آنها بشریّت در دوران بلوغ خود به امور سیاسی، اجتماعی و فرهنگی خویش می‌پردازد.

یادداشت: