«... ایمان عبارت از اقرار به وحدانیّت الهیّه نه، بلکه قیام به جمیع شئون و کمالات ایمان است...»- حضرت عبدالبهاء

نیایش

نیایش جزء اساسی و تفکیک‌ناپذیر زندگی دینی است. از این طریق است که افراد و جوامع پیوند بی‌همتایی را که میان بشر و پروردگار عالمیان وجود دارد، به طور مستمر تقویت می‌کنند. این پیوند روابطی را مستحکم می‌سازد که به اجتماع تداوم می‌بخشند- روابطی میان افراد و عوامل مختلف جامعه و مؤسّسات آن.

دعا برای رشد و سلامت روحانی ما ضروری است. از طریق دعاست که به ستایش خدا می‌پردازیم، عشقمان را به او ابراز می‌کنیم و از او یاری می‌جوییم. قابلیّت تفکّر و تمرکز یک مشخّصۀ بارز انسان است. آثار بهائی، در حقیقت، پیشرفت نوع‌انسان را بدون تأمّل و تفکّر غیر‌ممکن می‌دانند. روزه و زیارت اَشکالی از نیایش هستند که در تاریخ بشریّت نقش پراهمّیّتی در زندگی دینی ایفا کرده‌اند. کسب و کار نیز وقتی توأم با روحیّۀ خدمت باشد، به منزلۀ عبادت به شمار می‌رود.


«ان اجتمعوا بالرّوح و الرّيحان ثمّ اتلوا آيات الرّحمن بها تفتح علی قلوبکم ابواب العرفان اذاً تجدوا انفسکم علی استقامةٍ و تروا قلوبکم فى فرح مبين.» (مضمون به فارسی: با روح و ریحان گرد هم آیید و آیات الهی را تلاوت کنید، زیرا به این وسیله است که ابواب عرفان بر قلوب شما گشوده می‌گردد، خود را در کمال استقامت می‌بینید و قلوب خود را غرق در شادی آشکار مشاهده خواهید نمود.)

— حضرت بهاءالله


بیشتر بخوانیم

مجموعه صفحات این بخش به تعالیم بهائی در ارتباط با دعا و مناجات، توجه و تمرکز و روزه می‌پردازند.

یادداشت: