«اگر کامرانی دو جهان جویی، به نسیم عنایت زنده شو. اگر گنج روان طلبی، به کنز معرفت الله پی بر. اگر حیات سرمدی طلبی به نفحات قدس همدم شو.» – حضرت عبدالبهاء

روح انسانی

هویّت اصلی هر انسان روح جاودان اوست که «مجرّد از عناصر است و مقدّس از طبايع». حضرت بهاءالله از استعارۀ آفتاب برای توضیح رابطۀ روح و جسم استفاده می‌نمایند: «همچنين است آفتاب نفوس که به اسم روح مذکور شده و می‎شود.»

ترقّی انسان از طریق قوای روح حاصل می‌شود. حضرت عبدالبهاء می‌فرمایند روح «حقايق اشيا را کشف نمايد و خواصّ کائنات را ادراک کند و به اسرار موجودات پی برد. اين فنون و معارف و صنايع و بدايع و تأسيسات و اکتشافات و مشروعات، کلّ از ادراکات نفس ناطقه حاصل.»

به همان میزان که آیینۀ قلب و ذهنمان را با دعا، مطالعه و به کارگیری آثار مقدّسه ،کسب دانش، تلاش برای بهبود رفتار و غلبه بر امتحانات و مشکلات و خدمت به نوع انسان صیقل دهیم، می‌توانیم صفات الهی را منعکس سازیم.

هنگامی که مرگ در این عالم واقع می‌شود، روح از بدن جدا می‌گردد و در سفری ابدی به سوی کمال ترقّی خود را ادامه می‌دهد.


«اگر نفسی مؤيّد به روح شود، آن نفس، نفس مبارکست.»

— حضرت عبدالبهاء


بیشتر بخوانیم

مجموعه صفحات این بخش موضوع روح انسانی را مورد بررسی قرار می‌دهد.

یادداشت: