قد قدّر علیکم بأن تصوموا للّه ثلاثة ایّام متوالیات و فی کلّ یوم فی حین الزّوال توجّهوا الی القبلة تلقآء نور الهویّة و تدعوا اللّه بهذا الآیات لعلّ یغفرکم بجوده و یکفّر عنکم سیّئاتکم و یهدیکم الی سوآء السّبیل
بسم اللّه العزیز المقتدر الجبّار
فسبحانک اللّهمّ یا الهی انت الّذی خلقت السّموات من قلم ابداعک و الأرضین من نفحات الواح اختراعک و کوّرت بینهما من اکوار هویّتک علی مقادیر صنع ازلیّتک و دوّرت علیهما من ادوار ربوبیّتک علی ما اختصصت فیهما من جواهر ظهورات عزّ سلطنتک و ارسلت اریاح المحبّة عن یمین ارادتک و نزّلت امطار العنایة من سحایب جود مکرمتک و مزجت هذا المآء الحیّ الحیوان العذبیّة بهذه الأرض المقدّسة المنیرة اذاً تهیّجت افئدة الموجودات فی قمایص بدعک و اهتزّت عظایم المخلوقات من بدایع قدرتک و تولّهت قلوب المقرّبین من جواهر فضلک و تجذّبت عقول المخلصین من نغمات جذبتک اذاً ظهر فی کلّ شیء آیات قدرتک علی قدر مراتبهم و استعدادهم لیمیّز الخبیث من الطّیّب فی اقبالهم الیک و اعراضهم عنک فبذلک اقبلت نفوس المقدّسة الی شمس جمالک و اعرضت قلوب المکدّرة عن کعبة ذاتک و حرم کبریائک فبعد ذلک نزّلت هذا المآء من سمآء اذنک علی ارض قضائک و ربّیته فی کنایز عصمتک و خزاین قدرتک حتّی اظهرتنی بجودک و بعثتنی بمرحمتک و ارضعتنی من لبن مکرمتک و اطعمتنی من نعمآء رضوانک و اسقیتنی من انهر افضالک و ابحر اجلالک و صرت کبیراً لظهور اقتدارک و اظهار شوکتک و عند ذلک اصعدتنی الی رفرف العمآء و سدرة المنتهی حتّی شرّفتنی بجمالک و عرّفتنی مظهر نفسک و شمس هدایتک و انجم رفعتک و وصلتنی الی مقام القرب و الجمال و بلّغتنی الی درجات الوصل و الجلال و بعد ذلک اکرمتنی بعنایتک الکبری و اسکنتنی فی جوار رحمتک الأعلی و استظللتنی فی ظلّ اسمائک الحسنی و انا کنت فی کلّ ذلک غافلاً عن ذکرک و بعیداً عن ریاض قربک و ناسیاً بدایع رأفتک و جواهر عطوفتک حتّی فعلت ما فعلت و اکتسبت ما اکتسبت بحیث بغیت علیک علی شأن الّذی ما استحییت فی جوارک و ما استخجلت عن جمالک و ارتکبت ما لا ینبغی لسلطنتک و غفلت عن حبّک و اشتغلت بفعل الّذی نهیت عنه عبادک فوا حزنا علیّ و علی الّذین کانوا بمثلی و یمشون فی سبیلی کأنّی عصیتک بکلّ العصیان یا من بیدک جبروت العفو و الغفران و کنت فی کلّ ذلک مشغولاً بنفسی و غافلاً عن نفسک و مقبلاً الی هوائی و معرضاً عن هوائک و ارادتک و بلغت الی مقام الّذی ضللت سبل هدایتک و مناهج احکامک اذاً یا الهی رجعت من کلّ ذلک الیک خائباً خاسراً نادماً متذلّلاً و ادعوک بشمس احدیّتک و نور ازلیّتک و سرادق مجد غیبتک بأن ترحمنی و تغفرنی و تعفو عنّی و لا تأخذنی فیما احصیت منّی و بما اطّلعت من فعلی اذ انّک انت الرّاحم الغافر المعطی المتعالی العزیز الرّحیم
این سند از کتابخانهٔ مراجع بهائی دانلود شده است. شما مجاز هستید از متن آن با توجّه به مقرّرات مندرج در سایت www.bahai.org/fa/legal استفاده نمائید.
آخرین ویراستاری: ۲۱ ژانویه ۲۰۲۳، ساعت ۲:۰۰ بعد از ظهر