سرایان

جناب آقا میرزا حسن علیه البهآء الأبهی

ای دوست حقیقی چندی است که آهنگ جنگ بلند است و شرق و غرب میدان سپاه تیزچنگ از هر طرف درندگان جولانی مینمایند و در هر اقلیمی خونخواران تیزی دندان میآزمایند عالم انسانی که تماشاخانۀ فضائل رحمانی است بازیخانۀ گرگان درنده گردیده با وجود این بر زبان میرانند که حرکت اسلاف وحشیانه بود و جنبش اخلاف متمدّنانه این مدنیّت مجعوله که مانند سراب است چون بصورت نگری ترقّی مادّی بینی و چون بحقیقت نظر نمائی تدنّی اخلاقی یابی با وجود این عقول ضعیفه را ربوده و نفوس سخیفه را اقناع نموده و حال آنکه مدنیّت آن است که سبب شرف عالم انسانی گردد و میدان ظهور و بروز فضائل رحمانی شود این هیئت اجتماعی نیست این پریشانی خاطر جمهور انسانیست مدنیّت الهیّه مقبول و محبوب است که سبب جمعیّت قلوب گردد و علّت تهذیب اخلاق نفوس شود سنوحات رحمانیّه نمودار گردد و فیوضات وجدانیّه جلوه کند ملل و امم متحاربه را متحابّه کند و دول متقاتله را مرایای متقابله نماید بیگانه را آشنا کند دشمن را دوست نماید دور را نزدیک فرماید ترک و تاجیک را دست در آغوش یکدیگر نماید آسیا و امریک را همدم و همراز نماید و اروپ و افریک را هم‌نغمه و هم‌آواز کند این است مدنیّت حقیقی نه آنکه ایجاد مدافع کروپ کند و سبب اضطراب قلوب گردد و اختراع آلات جنگ جدید کند و سفائن مدرّعه و غوّاصه در دریا براند و طیّاره و زبلین پراکنده بر روی زمین نماید تا که سبب خسران مبین گردد سبحان‌اللّه چون گرگ تیزچنگ بجنگنند و ادّعای شبانی کنند و مانند سباع ضاریه یکدیگر بدرند و نمایش عالم انسانی خواهند و بئس ما هم یظنّون شما که یاران الهی هستید و مظاهر فیض رحمانی باید این زخم را مرهم گردید و این درد را درمان شوید و علیک التّحیّة و الثّنآء