بنام مقصود عالمیان

متروک عالم و مسجون بین امم ترا بلسان پارسی احلی ذکر مینماید لتکون من الشّاکرین کتابت بمنظر اکبر فائز و صدر آن بکلمه‌ئی مزیّن بود که فی‌الحقیقه دلیل اعظم است از برای این ظهور اقوم افخم و حجّت بالغه است از برای امم و آن کلمه این بوده اللّهمّ انّی اسألک من بهائک بأبهاه و کل شنیده‌اند که فرموده‌اند که اسم اعظم در این دعا مذکور و مستور است و حال او ظاهر و ناطق و مشرقست بر کلّ من علی الأرض کدام دلیل اعظم از اینست و کدام برهان اکبر از این مقام ملاحظه نما که اوّل دعا باینکلمۀ مبارکه مزیّن شده اگر بهمین فقره استدلال بر حقّیّت این امر نمائی از برای کسی مجال توقّف و اعراض نخواهد ماند مگر معرضین که در هر عصری از اعصار از رحیق عنایت محروم بوده‌اند و بحبل اوهام متمسّک حمد کن مقصود عالم را که ترا مؤیّد بذکر این کلمۀ علیا و درّۀ اولی فرمود در این ظهور اعظم و اشراقات آن و ما ظهر منه تفکّر نما لعمری انّها تجذبک الی مقام تراه مهیمناً علی من فی السّموات و الأرضین ان استقم علی الأمر و قل

سبحانک اللّهمّ یا الهی اسألک ببحر مشیّتک و سمآء ارادتک و مشرق وحیک و مطلع الهامک الّذی ینادیک فی سجنه الأعظم بعد الّذی قام علیه طوائف الأمم بأن تؤیّدنی علی ذکرک و ثنائک و ترزقنی ما یطمئنّ به قلبی فی ایّامک و نوّر بصری بنور معرفتک انّک انت المقتدر المتعالی العلیم الحکیم

تفکّر در براهین واضحه و دلائل ساطعۀ این ظهور نما اگر نفسی الیوم در این امر توقّف نماید ابداً قادر بر اثبات امری دیگر نبوده و نخواهد بود از خدا بخواه حلاوت بیانش را بیابی و هر که یافت خود را از عالم و ما فیه فارغ و آزاد مشاهده نمود انّه لهو المتکلّم الصّادق العزیز المنیع

این سند از کتابخانهٔ مراجع بهائی دانلود شده است. شما مجاز هستید از متن آن با توجّه به مقرّرات مندرج در سایت www.bahai.org/fa/legal استفاده نمائید.