حمایت و مساعدت متقابل

وظیفۀ دیگری که بر عهدۀ این نسل جوان می‌باشد ایجاد محیطی است که در آن اعضای جوان‌تر جامعه بتوانند قوای روحانی و عقلانی مورد نیاز را کسب کنند تا بتوانند سازندگان یک تمدّن جدید شوند. بدون شک این وظایف بسیار عظیم است. برای مقابله با نیروهای اجتماعی قدرت‌مندی که آنان را به تضعیف قوا و انحراف مقصد تهدید می‌کند، جوانان می‌توانند به امدادات لاریبیّۀ الهیّه متّکی باشند. آنان هم‌چنین باید توانایی خود را برای ایجاد جوّی از حمایت و مساعدت متقابل در بین خودشان و در جوامع‌شان افزایش دهند، جوّی که در آن قدرت‌شان برای تقلیب اجتماع چندین برابر می‌گردد.

حال از شما تقاضا می‌شود تا در بارۀ این مسئله تفکّر کنید که نسل شما چه کمکی می‌تواند به ساختن جوامعی پویا در محلّه‌ها و دهکده‌ها و در سایر محیط‌ها بنماید، محیط‌هایی که در آن مردمانی یافت می‌شوند که مشتاقند در فرایند تقلیب و تحوّلِ جمعی نقشی ایفا نمایند.

برای بررسی این سؤال، ضروری است که بعضی از عناصر چارچوب عمل جامعۀ جهانی بهائی را به طور اختصار مرور نمایید. اکثر اقدامات جوامع بهائی برای ساختن یک اجتماع جدیدِ ملهم از تعالیم حضرت بهاءالله در بستر یک محدودۀ جغرافیایی، یعنی یک ناحیۀ جغرافیایی شامل چند دهکده و شاید یک شهر کوچک، و یا یک شهر بزرگ و حومه‌هایش، صورت می‌گیرد. هدف اصلی در هر محدودۀ جغرافیایی، تقویت و استحکام سه اجرا‌کنندۀ اصلی فرایندهای تغییر، یعنی فرد، جامعه و مؤسّسات، از طریق به کارگیری تعالیم بهائی است. این کار شامل موارد زیر است: پرورش تعداد فزاینده‌ای از مردم از طریق فرایند مؤسّسۀ آموزشی که قادر به ترویج پیشرفت روحانی و اجتماعی باشند؛ ساختن جوامع محلّی شکوفا و پویایی که در آنها "افراد، خانواده‌ها و مؤسّسات ... با هدفی مشترک برای رفاه مردم داخل و یا خارج از محدودۀ خود، با هم به کار می‌پردازند" (ترجمه)؛ و ایجاد مؤسّساتی با توان‌مندی تشویق، هدایت و متّحد نمودن قوای بسیاری از احبّای مشتاق به خدمت. بسته به تعداد و کارآیی افرادی که در جهت تغییر فعّالیّت می‌کنند و استحکام و پیشرفت جوامع و مؤسّسات محلّی، محدوده‌های جغرافیایی الزاماً در مراحل مختلفی از رشد قرار دارند. در بعضی از این محدوده‌ها مساعی بهائیان برای بنای اجتماعی جدید هنوز شروع نشده است.

در هر یک از محدوده‌های جغرافیایی دوستان با شرایط مختلفی رو به رو هستند. بسیاری از آنان در دهکده‌های عمدتاً همگنِ مناطق روستایی و یا در محلّه‌های معمولاً متنوّع شهرهای بزرگ زندگی می‌کنند. در بعضی از این نقاط یک روح قویّ وابستگی به جامعه حکم‌فرماست در حالی که در بعضی دیگر این روح به طور آشکار وجود ندارد. دوستان در یک محدودۀ جغرافیایی ممکن است بر اساس علایق مشترکی مانند تحصیل در یک دانشگاه خاصّ یا عضویّت در یک سازمان حرفه‌ای یا اجتماعی که به یک محل منحصر نمی‌شود، با افراد دیگری نیز ارتباط داشته باشند. برای ساختن یک اجتماع جدید، دوستان می‌کوشند تا در این محیط‌ها و فضاها قابلیّت به کارگیری تعالیم حضرت بهاءالله را ایجاد نمایند. هیچ اجتماعی بدون خدمات خالصانۀ اعضایش نمی‌تواند از پیشرفت روحانی و اجتماعیِ امکان‌پذیر در این مرحله از زندگی بشری برخوردار گردد.

در تأمّل بر مساعی نسل جوان برای حرکت در مسیر خدمت، حائز اهمّیّت است که بیاندیشیم آنان چگونه می‌توانند به "پرورش یک حیات پویا و هدف‌مند در محلّه یا دهکده" کمک کنند.