خداوند خالق جهان، دانا، مهربان و بخشنده است. همان‌گونه که خورشید بر تمام دنیا می‌تابد، نور الهی نیز بر همۀ مخلوقات پرتو می‌افکند. درک حقیقی ذات خداوند برای ذهن انسانی غیر‌ممکن است. درک ما از مفهوم خدا هر قدر هم که وسیع و با برخورداری از تخیّل قوی باشد، همیشه محصور در محدودیت‌های ذهن انسان خواهد ماند.

در طیّ قرون و اعصار، خداوند پیام‌آورانی الهی فرستاده است تا به پرورش توان‌مندی‌های روحانی، فکری و اخلاقی نوع انسان بپردازند. از جملۀ این پیام‌آوران که آنها را با عنوان مظاهر ظهور الهی می‌شناسیم می‌توان به حضرت ابراهیم، کریشنا، زرتشت، موسی، بودا، عیسی، محمّد و در دوران اخیر به حضرت باب و بهاءالله اشاره کرد. با آمدن مظاهر ظهور الهی، پیشرفت‌های فوق‌العاده‌ای در عالم رخ می‌دهد. آموزه‌های ایشان با تأثیر بر عمق انگیزه‌های انسانی، توان‌مندی جمعیّت‌ها را برای مشارکت در پیشبرد تمدّن، به میزانی که قبل از آن هرگز ممکن نبوده، بیدار می‌سازد.

امروزه ما خود را در آستانۀ دوران بلوغ نوع انسان می‌یابیم. پس از عبور از مراحل مختلف، به طور جمعی، دوران طفولیّت و کودکی‌مان را پشت سر‌گذاشته‌ایم. در سراسر عالم، اجتماع بشری در حال تغییرشکل و دگرگونی است و روند نهایی مشخّص است: آنچه شاهدش هستیم چیزی نیست، جز سازمان‌دهی اجتماع بشری در قالب یک مدنیّت جهانی.

«در آثار صُنع ملاحظه نما و تفکّر کن.»

— حضرت بهاءالله

بیشتر بخوانیم

مجموعه مقالات این بخش به بررسی رابطۀ خدا و بشر، مظاهر ظهور الهی و نقش دین در پیشرفت بشر می‌پردازد.

• حقیقت الهیه: ورای ادراک

• مظاهر ظهور الهی

• هدف از دین

• بلوغ بشریت

• گزیده‌ای از آثار – گزیده‌ای مختصر از آثار بهائی دربارۀ ارتباط خدا با بشر