منتخباتی از آثار حضرت بهاءاللّه
الیوم سدرۀ مبارکۀ ذکر در ملکوت بیان به این کلمه ناطق طوبی لعبد اقبل و آمن و لأمة سمعت و فازت انّها من فوارس مضمار العرفان یشهد بذلک لسان الرّحمن فی مقامه الرّفیع
یا ورقتی طوبی لک بما سمعت ندائی اذ ارتفع بالحقّ و اعترفت بظهوری اذ کان الرّجال فی وهم مبین قد فزت بعنایة ربّک من قبل و من بعد ان اشکری و سبّحی بحمده انّه مع امائه المقبلات و عباده المقبلین البهآء المشرق من افق ملکوتی علیک و علی من هداک الی صراطی المستقیم
از حقّ میطلبیم اماء خود را به طراز عفّت و امانت و صدق و صفا مزیّن فرماید انّه هو الفیّاض الکریم امآء اللّه را در این حین ذکر مینماییم و به عنایت و شفقت و توجّه حقّ جلّ جلاله بشارت میدهیم و از برای کل تأیید میطلبیم بر اعمالی که سبب ارتفاع کلمۀ الهی است انّه یقول الحقّ و یأمر عباده و امائه بما ینفعهم فی کلّ عالم من عوالمه انّه هو الغفور الرّحیم
منتخباتی از آثار و خطابات حضرت عبدالبهاء
پرتو انوار شمس حقیقت فائض و الطاف جمال مبارک شامل حال مؤمنات و موقنات در هر دمی موهبتی جلوه نماید و در هر نَفَسی نَفَس رحمانی منتشر گردد و در هر روزی بدرقۀ عنایت رسد و در هر آنی تأییدات لاریبی جلوه نماید اماء رحمان باید فرصت این ایّام را غنیمت شمرند و هر یک جهدی نماید تا به درگاه ربّ اله تقرّب جوید و استفاضۀ فیض از مبدء وجود کند حالتی پیدا کند و به قوّتی مؤیّد گردد که هر شخص ذلیل را به مجرّد القای کلمه نفس عزیز کند و محروم را محرم لاهوت نماید و مأیوس را امیدوار نماید و بینصیب را از موهبت کبری بهره و نصیب دهد و جاهل نابینا را دانا و بینا کند و غافل کاهل را بیدار و هوشیار نماید اینست صفت اماء رحمان اینست شیم کنیزان درگاه کبریا
ای ورقات موقنات در صفحات اروپا و امریکا اماء رحمان گوی سبقت و پیشی را از میدان رجال ربودهاند و در تبلیغ و نشر نفحات اللّه ید بیضا نمودهاند عنقریب مانند طیور ملأ اعلی در اطراف و اکناف دنیا به پرواز آیند و هر نفسی را هدایت کنند و محرم راز گردانند شماها که ورقات مبارکۀ شرقید باید بیش از آنان شعله زنید و به نشر نفحات اللّه پردازید و ترتیل آیات اللّه کنید پس تا توانید به نصایح و وصایای جمال مبارک قیام نمایید تا جمیع آرزوها میسّر گردد و آن جویبار و چمن گلشن احدیّت شود
ای امةاللّه ... باید امّهات را تعلیمات الهیّه داد و نصایح مؤثّره کرد و تشویق و تحریص تربیت کودکان نمود زیرا اوّل مربّی اطفال امّهاتند آنها باید در بدایت طفل رضیع را از ثدی دین اللّه و شریعت اللّه شیر دهند تا محبّت اللّه با شیر اندر آید و با جان برون رود و تا امّهات تربیت اطفال ننمایند و تأسیس آداب الهیّه نکنند منبعد تربیت نتایج کلّیّه نبخشد محافل روحانیّه باید به جهت تربیت اطفال تعالیم منتظمه به جهت امّهات ترتیب دهند که چگونه طفل را باید از سنّ شیرخوارگی تربیت نمود و مواظبت کرد و آن تعلیمات را به جمیع امّهات دستورالعمل دهند تا همۀ مادرها اطفال را به موجب آن تعالیم تربیت نمایند و پرورش دهند