بواسطۀ جناب آقا محمّد تبریزی ساکن همدان علیه بهآء اللّه
جناب کربلائی علی عدول جناب مشهدی حسن جناب علیخان جناب مشهدی علی اکبر جناب آقا علی اکبر جناب جهانگیر جناب آقا سیّد باقر علیهم بهآء اللّه الأبهی
ای یاران الهی جناب آقا محمّد تبریزی نهایت ستایش را از شما نموده که این یاران الهی چون شمع روشنند و چون نجوم در افق هدایت درخشنده و تابان جانها هدف تیر محبّتست و دلها صدف درّ معرفت دیده‌ها بافق ابهی ناظر و سینه‌ها از نار محبّت جمال بها پرشعله و متوقّد در اسحار ببدیع اذکار مشغولند و در لیل و نهار بیاد آندلبر بیهمتا مألوف هر شامی با چشم گریان مشغول بذکر یار مهربانند و هر صبحی با لب خندان مستبشر بفضل و موهبت یزدان این خبر سبب فرح بی حدّ و حصر شد و این گواهی باعث سرور نامتناهی گشت چون چنین است عنقریب نهاوند خلد برین گردد و بن و بنگاه رجای علّیّین شود آن دشت و صحرا و آن کوه و بیدا بنفحۀ جنّت ابهی مشکبار شود طوبی لکم و حسن مآب
ای یاران الهی هرچند رقیب ستمکار عنید است ولی ملجأ و پناه رکنی شدید و مجیر و دستگیر خداوند فرید مجید عاشقان عالم خاک را چه قدر تحمّل مشقّت و آلامست دیگر معلومست که مشتاقان جان پاک را چه صبر و قرار لازم جمال ابهی روحی لأحبّائه الفدآء در غزل مشهور میفرماید رسم ره اینست گر وصل بها داری طلب الحمد للّه آن یاران الهی بشروط و رسم ره قیام نموده‌اند و این از فضل و انعام آن دلبر بیهمتاست و علیکم التّحیّة و الثّنآء