«اگر قدری از زلال معرفت الهی مرزوق شويد، می‌دانيد که حيات حقيقی حيات قلب است نه حيات جسد.»— حضرت بهاءالله
ظهور حضرت بهاءالله تصریح می‌نماید که هدف زندگی ما شناخت خداوند و تقرّب به درگاه اوست. هویّت حقیقی ما، روح ماست که توسط قوای ادراک و اختیارش ما را پیوسته در اصلاح خود و بهبود اجتماعمان یاری می‌دهد. حرکت در مسیر خدمت به خدا و نوع انسان به زندگی ما معنا می‌بخشد و ما را برای آن هنگام آماده می‌سازد که روحمان از جسم جدا می‌شود و به سفر ابدی خود به سوی خالقش ادامه می‌دهد.
در این بخش، به چهار موضوع پرداخته می‌شود. ذیل هر عنوان، مجموعه‌ای از مقالات، گزیده‌ای از آثار بهائی و منابع بیشتری برای مطالعه قرار گرفته است که فرصت بررسی عمیق‌تر هر موضوع را فراهم می‌آورد.
هر انسان روح جاودانه‌ای دارد که مدّت کوتاهی در این عالم سیر می‌کند و بعد از آن تا ابدیّت به سوی خدا در حرکت است. هدف زندگی ما ترّقی روحانی از طریق خدمت به نوع انسان است. از طریق خدمت است که خصائص الهی را که در زندگی پیش رو به آنها نیاز داریم، کسب می‌نماییم.
دعا و مناجات، تمرکز و توّجه، روزه، زیارت و خدمت به دیگران جزئی از ذات زندگی دینی هستند. از طریق چنین جلوه‌هایی از روح نیایش است که افراد و جوامع می‌توانند پیوند بی‌همتایی را که میان پروردگار عالمیان و بشر برقرار است، استحکام بخشند.
همانگونه که هدف شمع نور بخشیدن است، روح انسان نیز برای بخشندگی آفریده شده است. از طریق یک زندگی سراسر خدمت؛ زندگی که در آن وقت، نیرو، دانش و منابع مالی خود را به دیگران می‌بخشیم، می‌توانیم به متعالی‌ترین هدف وجودمان دست یابیم.
پرورش خصائص روحانی در این عالم مستلزم تهذیب اخلاق به صورت مستمر به شیوه‌ای است که اعمالمان بیش از پیش شرافت و اصالت ودیعه گذارده شده در هر فرد انسانی را منعکس سازد. چنین خصائص روحانی با تمرکز بر خویشتن به دست نمی‌آیند، بلکه از طریق خدمت به دیگران پرورش می‌یابند.