در میانۀ قرن نوزدهم – یکی از پرآشوب‌ترین دوره‌ها در تاریخ عالم – تاجری جوان اعلام کرد حامل پیامی است که مقدّر است حیات نوع انسان را متحوّل سازد. پیام او در کشورش ایران که دچار انحطاط گستردۀ اخلاقی بود، در بین تمامی طبقات اجتماع شور و امید برانگیخت و به سرعت هزاران نفر را جلب نمود. او لقب «باب» را برای خود برگزید.

فراخوان حضرت باب برای اصلاحات روحانی و اخلاقی و توجّهشان به ارتقاء جایگاه زنان و وضعیّت فقرا، دستورالعملی انقلابی در جهت احیای روحانی به‌شمار می‌آمد. ایشان، در همین حال، دیانتی مستقل تـأسیس نمودند و پیروانشان را الهام بخشیدند تا زندگی خود را متحوّل ساخته و مصدر قهرمانی‌های عظیم گردند.

حضرت باب اعلام فرمودند که نوع انسان در آستانۀ عصر جدیدی قرار دارد. رسالت ایشان، که تنها شش سال به طول انجامید، آماده ساختن شرایط برای ظهور حضرت بهاءالله، آن مظهر ظهور الهی بود که طبق وعدۀ همۀ ادیان الهی مقدّر است، طلیعه‌دار عصر صلح و عدالت باشند.

«حیات ایشان یکی از برجسته‌ترین روایت‌های شجاعت و شهامت است که بشریّت تاکنون موهبت نظاره‌اش را داشته است...»

— نویسندۀ فرانسوی قرن نوزدهم، ای.ال.ام نیکولاس در تمجید و تحسین حضرت باب

بیشتر بخوانیم

صفحات زیر زندگی و پیام حضرت باب، اوضاع و شرائط تاريخی رسالت آن‌ حضرت، انتشار تعالیم و مهم‌ترین آثار ایشان را مورد بررسی قرار می‌دهد.

• زندگی حضرت باب

• جنبش بابی

• آرامگاه حضرت باب: مقام اعلی

• گزیده‌ای از آثار – گزیده‌ای مختصر از آیات و دعاهای نازل‌شده از قلم حضرت باب