زندگی سراسر بخشندگی

همانگونه که هدف شمع نور بخشیدن است، روح انسان نیز برای بخشندگی آفریده شده است. از طریق یک زندگی سراسر خدمت؛ زندگی که در آن وقت، نیرو، دانش و منابع مالی خود را به دیگران می‌بخشیم، می‌توانیم به متعالی‌ترین هدف وجودمان دست یابیم.

میل به بخشندگی از عشق به خداوند سرچشمه می‌گیرد. آن زمان که محبّت او قلوبمان را فرا می‌گیرد، بخشندگی و سخاوتنمدی الگوی رفتاری ما را شکل می‌دهد. هنگامی که به خاطر عشق الهی به دیگران خدمت می‌کنیم، آرزوی کسب شهرت و پاداش و یا ترس از مجازات نیست که به ما انگیزه می‌دهد. یک زندگی سراسر خدمت به نوع انسان مستلزم فروتنی و انقطاع و پرهیز از هر گونه منفعت‌طلبی و تظاهرگرایی است.

حضرت ولیّ‌امرالله می‌فرمایند: «ما باید همچون چشمۀ آبی باشیم که مدام از هر آنچه که دارد خود را خالی می‌سازد و پیوسته از سرچشمۀ غیب لبریز می‌شود. بخشش مداوم برای راحتی دیگران بی هیچ هراسی از فقر، و توکّل کامل به منبع اصلی ثروت و غنا؛ این است سرِّ زندگی حقیقی.» (ترجمه به مضمون‏)‏